Canım Türkiyem (Makamın, mevkinin önemli olanı milletin kalbinde olmaktır. M.K.Atatürk)

Endüstri 4.0’ dan Toplum 5.0’a Almanların önderlik ettiği ve Endüstri 4.0 (ve devamı Endüstri 5,0) dediğimiz, kısmen de olsa hemen herkesin fikir sahibi olduğu durum aslında kendi başına yeterli olmayacak gibi görünüyor ve hatta mevcut sosyal düzeni darmadağın edecek bir sisteme ve dünyanın tam bir terör dünyası haline geleceği, insanın kendi hemcinsini yok etmek için son aşamasında olduğu gerçek bir risk. Bunun önlenmesi ve endüstri 4.0 ın, insan varlığının devamı için, iyi bir dünya oluşturmak için, daha insanca yaşamak için endüstri 4.0 ı, Toplum 5.0 (Society 5.0) ile desteklenme zorunluluğu var. Endüstri 4.0 temellerinin atıldığı şu zamanlarda, üretim avantajların yanında birçok bireysel (istihdam, kazanç) ve toplumsal (güvenlik) endişeleri de beraberinde getiriyor. Endüstrinin ve üretimin hızla, insana ihtiyacı yok etmesi sonucunda özellikle mavi yaka ve emek yoğun işlerde ve ara beyaz yakalılarda işsizlik önemli bir risk taşıyor. Endüstri 4.0 ve devamı zor, ağır ve tehli

Endüstri 4.0 ya da ‘’Atı alan Üsküdar’ı geçiyor’’ Tekrar etmeyeceğiz ama kısaca anımsamak gerekirse; Endüstri 1.0 ; su ve buharın mekanik enerjiye dönüştüğü süreç, Endüstri 2.0 ; elektriğin icadı ve üretim araçlarının seri halde üretimine olanak veren, üretim bantları sayesinde (Ford Otomotiv model T) maliyet düşüşlerindeki en önemli süreç, Endüstri 3.0 ; bilgisayar teknolojilerinin üretim süreçlerindeki efektif hakimiyeti, otomasyon süreci ve bunun sonucu da standartlaşma ve kalite süreçlerinin oluşması, Endüstri 4.0 ; bilgisayar teknolojilerinin level atlamasıyla tüm üretim süreçlerinde ‘’makineler ile ürünlerin’’ birbiriyle sürekli iletişimde, bağlantıda, temasta olduğu ve özel ürünlerin imal edilmesine olanak veren ‘’Kara Fabrikalar’’ veya ‘’smart & speed factory’’ ler. Yani kısaca ‘’MAN VERSUS MACHINE’’ , korkutucu değil mi? Canım Memleketimin kullandığı teknoloji ve yatırımları maalesef henüz Endüstri 2.0 - 2,5 seviyelerinde. Çok yakında bazı ülke

Başkan’a Mektup, Hiç böyle hissetmemişti Galatasaraylılar kendilerini. Büyük zafiyet, istikrarsızlık ve umutsuzluk. Böyle olmamalıydı Galatasaray. Sadece skor tabelasına bakarak mutlu-mutsuz olan kulüplerden değiliz biz, hiçbir zaman öyle olmadık, olmayacağız da. Fikri hür, Vicdanı hür nesillerden geldik, bu şiarımızı gelecek nesillere de böyle aktarmak en büyük vazifemiz. Futbol takımımız, Basketbol, Voleybol takımlarımız şampiyonluklardan uzaklaşabilir ancak Galatasaraylılık hep içimizde gururla taşıdığımız bir ruhtur. Şimdi, korkuyla ve üzüntüyle bakıyorum ki, bu ruh kaybolmak üzere. Eski bir Galatasaray yöneticisi ''eğer mevcut başkan bir sonraki dönemde tekrar seçilirse üyelikten istifa edeceğim'' diyor, hem de öyle bir öfke ve kızgınlıkla diyor ki ''etmezsem namussuzum, şerefsizim'' gibi bize yakışmayan sözlerle... Kısaca imama kızıp laik olmaya benziyor, bunları konuşacak duruma gelmemeliydik. Yani durumumuz vahim. Türkiye'de sporun m